Radio ESKA po raz kolejny zdecydowało się wesprzeć Fundację Rozwoju Lubelskiej Siatkówki im. Tomasza Wójtowicza w procesie organizacji międzynarodowego turnieju siatkarskiego Bogdanka Volley Cup im. Tomasza Wójtowicza udzielając wydarzeniu patronatu medialnego!
Radio Eska – sieć rozgłośni radiowych, wchodząca obok stacji Eska Rock, Vox FM i Radio SuperNova w skład Grupy Radiowej Time zorganizowanej wokół Zjednoczonych Przedsiębiorstw Rozrywkowych. Siedziba Radia Eska S.A. mieści się przy ul. Jubilerskiej 10 w Warszawie.
Początek sieci radiowej Eska dało warszawskie Radio S (Radio Solidarność), uruchomione 18 czerwca 1990 roku – jako pierwsza prywatna rozgłośnia w stolicy. Niespełna rok później, 11 lutego 1991, nadawanie rozpoczęła siostrzana stacja w Poznaniu (Radio S Poznań).
Warszawska rozgłośnia posiadała początkowo profil informacyjno-publicystyczny. Rozwój komercyjnej konkurencji wymusił na nadawcy zmiany programowe. Od 1992 stołeczna stacja posługiwała się już zmodyfikowaną nazwą – Radio Eska. Program, wciąż adresowany do dojrzałego słuchacza, zyskał teraz muzyczno-informacyjny charakter. Na antenie prezentowane były przeboje czterech dekad (począwszy od lat 60.), radio kładło też duży nacisk na kontakt ze słuchaczem.
W 1993 roku właścicielem Radia Eska (i poznańskiego Radia S) zostały Zjednoczone Przedsiębiorstwa Rozrywkowe – spółka powstała na bazie przedsiębiorstwa państwowego. Istniejące od 1949 roku ZPR były w latach PRL właścicielem lokali gastronomicznych, dyskotek, cyrków, salonów gier (od lat 70.), a nawet studiów nagraniowych.
22 lutego 1993 roku, jako trzecia z siostrzanych rozgłośni, rozpoczęło nadawanie Radio Eska Wrocław. Rok później ZPR zostały udziałowcem dwóch kolejnych stacji: Radia Rytm z Lublina (wcześniej powiązanego z Radiem Zet), a także powstającej dopiero trójmiejskiej Eski Nord (obecnie RMF MAXX Trójmiasto).
Pierwszą próbę budowy ogólnopolskiej grupy radiowej właściciel Radia Eska podjął w 1997 roku. Powstała wówczas sieć Super FM, w której skład weszły zarówno rozgłośnie powiązane kapitałowo z ZPR, jak i stacje niezależne (łącznie około 20 rozgłośni). Celem współpracy była przede wszystkim sprzedaż czasu reklamowego. Rozgłośnie wchodzące w skład sieci zachowywały programową niezależność. Zyskiwały przy tym możliwość emisji ogólnopolskich serwisów Super FM oraz wspólnych programów nocnych.
Koncepcja sieci w kształcie zbliżonym do obecnego pojawiła się rok później. Ówczesne plany zakładały budowę trzech sieci ponadregionalnych, skupionych wokół rozgłośni w Warszawie, Poznaniu i Wrocławiu. W praktyce powstały tylko dwie z nich.
Częścią przyjętej koncepcji były również radykalne zmiany programowe. W kwietniu 1999 roku warszawskie Radio Eska wprowadziło nową ramówkę i format muzyczny. Od tej pory rozgłośnia kierowała już program do młodego słuchacza, prezentując muzykę w formacie CHR (stopniowo ewoluującym w kierunku CHR/Dance). Jeszcze w tym samym roku nadawca uruchomił stacje w Białymstoku i Olsztynie (dzięki nowo pozyskanym częstotliwościom), a także w Lublinie (na bazie Radia Rytm), Trójmieście (w miejsce Radia ARnet) i Bydgoszczy (przekształcając Radio EL).
Zasięg poszerzało również poznańskie Radio S. W latach 1998-1999 nadawanie rozpoczęły stacje w Pile i Gorzowie Wielkopolskim, zastępując działające tam wcześniej rozgłośnie lokalne. Radio pozyskało również nową częstotliwość w Zielonej Górze, gdzie korzystało z możliwości rozszywania programu (ostatecznie otrzymując odrębną koncesję).
W styczniu 2000 roku stacje działające pod szyldem Radia S przyjęły nazwę Radia Eska. Po zakończeniu ich programowej integracji budowana przez ZPR sieć stworzyła jednolitą całość. 2000 rok to także data uruchomienia rozgłośni w Kaliszu i Łodzi (dawne Radio Manhattan). Sieć powiększała się sukcesywnie również w kolejnych latach: zarówno za sprawą przejęć (Opole, Śląsk, Bełchatów), jak i udziału w konkursach koncesyjnych (Toruń, Kielce, Kraków, Leszno).
Inną formą poszerzania zasięgu stały się umowy franchisingowe podpisywane z lokalnymi nadawcami, działającymi głównie w niewielkich miastach. W ten sposób do sieci Eska dołączyło, począwszy od 2003 roku, dziewięć rozgłośni. Większość z nich (stacje w Iławie, Grudziądzu, Łomży, Płocku, Szczecinie, Szczecinku i Starachowicach) ostatecznie została wykupiona przez Radio Eska.
Znaczny wpływ na działalność sieci miały spory prawne z innymi nadawcami. Jeden z istotniejszych, dotyczący praw do marki, toczony był z lokalną rozgłośnią z Trójmiasta – Eską Nord. Zanim zapadło pomyślne dla ZPR rozstrzygnięcie, konkurencyjna stacja (Radio Eska posiadało w spółce jedynie mniejszościowy pakiet udziałów) sama zrezygnowała ze spornej nazwy, stając się częścią sieci RMF MAXX. Do tego czasu, w latach 2003-2008, trójmiejska rozgłośnia sieci Eska przejściowo posługiwała się marką HIT FM.
Drugi istotny spór dotyczył Radia Eska Kraków. Unieważnienia przyznanej radiu koncesji domagał się poprzedni użytkownik częstotliwości – Fundacja „Rozwój Kultury Ziemi Gdowskiej”. Były nadawca Radia Blue FM, wcześniej bezskutecznie ubiegający się o rekoncesję, doprowadził do uchylenia decyzji KRRiT. Wnioski koncesyjne rozpatrzono ponownie – również tym razem na korzyść Radia Eska. Dotkliwym skutkiem sporu było jednak zniknięcie rozgłośni z krakowskiego eteru na ponad pół roku.
Bardzo dynamiczny rozwój sieci (biorąc pod uwagę liczbę uruchomionych stacji) przypadł na rok 2005. Wtedy w zasięgu Radia Eska znalazły się m.in. Rzeszów, Przemyśl, Zamość czy wspomniany już Szczecin. W kolejnych latach sieć powiększyła się m.in. o stacje w Tarnowie i wschodniej Małopolsce (2007), Koszalinie (2008), Siedlcach (2009), Elblągu (2012), a także wielu pomniejszych miejscowościach.
Rozgłośnie działające w ośmiu głównych aglomeracjach (Warszawa, Śląsk, Kraków, Łódź, Wrocław, Poznań, Trójmiasto i Szczecin) początkowo produkowały lokalnie większość swojego programu. Pozostałe stacje retransmitowały przygotowywane dla nich pasma sieciowe (Eska SES), uzupełniając je regionalnymi informacjami. Poważna reorganizacja sieci nastąpiła w kwietniu 2009 roku. Czas trwania lokalnych pasm – w stacjach, które wcześniej je nadawały – ograniczono do trzech godzin dziennie (początkowo w godzinach porannych, następnie – popołudniowych). Emisję ostatnich tego typu programów (w Łodzi, Wrocławiu, Poznaniu, Trójmieście i na Śląsku) zakończono w lutym 2022 roku.